Γάτα σε ταβέρνα στην Ύδρα

Ένα πολύ φιλικό γατάκι, όπως τα περισσότερα στις νησιώτικες ταβέρνες. Και απανταχού στις ταβέρνες. Φαίνεται, όμως, ότι στα νησιά είναι πιο ήρεμα, ίσως γιατί δεν αγχώνονται από τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια που κυκλοφορούν παντού.

Βραυρώνα

Οι πέντε δρόμοι μας έβγαλαν στη Βραυρώνα, μια όμορφη 'αναξιοποίητη'-ευτυχώς- τοποθεσία στην Αττική, όπου βρίσκει ακόμη κανείς δέντρα, χωράφια και ήσυχα ταβερνάκια. Κάτι που ακοπύσαμε για τον αγωγό λυμάτων του αεροδρομίου, ο οποίος λέει θα πηγαίνει δύο χιλιόμετρα μέσα στη θάλασσα ακριβώς εκεί, πολύ μας ανησύχησε. Είπαμε, να μείνει η περιοχή 'αναξιοποίητη', όχι να κινδυνεύει με μόλυνση...

Δρόμος στο φώς

Στην πλώρη

Η ηρεμία που δίνει η θάλασσα και η χαρά του ταξιδιού. Σε νέους προορισμούς, ή και σε παλιούς, που κάθε φορά είναι νέοι. Γιατί, όπως είπε και ο Ηράκλειτος, δε μπορείς να περάσεις το ίδιο ποτάμι δύο φορές. Κάθε φορά που κατεβαίνεις από το πλοίο, ο τόπος είναι νέος.
Όπως και η ματιά.

Γαλάζιο...

Τίποτα δεν καθαρίζει το μυαλό περισσότερο όσο ένα ταξίδι με πλοίο. Αρκεί να δει κανείς το απέραντο γαλάζιο και τη στεριά μακριά, για να καταλάβει πόσο μεκρές είναι όλες μας οι έγνοιες.